Wat me al een tijdje opvalt is dat ik hele jonge kinderen achter, naast of voor een ouder of verzorger ‘mee’ zie fietsen. Aangemoedigd door de ouder, fietst het kind hard door om de ouder bij te kunnen benen. En worden de kinderen, met geroep van de volwassene in hun kielzog, snel door het drukke verkeer in de ochtendspits geleid naar hun basisschool. Er zijn ook ouders die hun jonge kinderen vervoeren met een fietskar, die kiezen voor een veilige oplossing. Daar moet je ten eerste vermogend voor zijn en hoe lang ga je je kinderen hiermee vervoeren voordat je ze zelfstandig door het verkeer wil laten gaan ?

De eerste groep ouders kiezen er in elk geval voor om de zelfstandigheid van hun kind zo snel mogelijk te bevorderen. Ouders van nu zijn kennelijk zo gewend om overal snel snel naar toe te gaan, zich te storten in de ratrace waar veel jonge ouders deel van uit maken. En ze willen hun kinderen daar zo snel mogelijk deelgenoot van maken. Arme kinderen ! Probeer je eens in te leven in een kind van 4, 5 of 6 jaar oud. Een kind dat nog in een sprookjeswereld geloofd, nog geen onderscheid kan maken tussen wat echt en niet echt is. Want pas vanaf 8 jaar gaan je hersenen dat verschil leren maken. Deze jonge kinderen begeven zich in de gevaren van het dagelijkse drukke verkeer, met ouders die ze niet kunnen bijbenen, kinderen die in het meest negatieve scenario ook nog een achter hun ouder(s) aan fietsen, in plaats van naast of voor ze uit, en dus niet gezien of gehoord of begrepen worden…. Denk je toch eens in? In wiens belang is dit gedrag van ouders, met zulke jonge kinderen? Deze kinderen leren: dat er weinig naar ze wordt omgekeken, dat ze op zichzelf moeten leren vertrouwen en dat de wereld om hen heen onveilig is. Maar, het meest kwalijke is, dat de ouder waar ze zo van afhankelijk zijn, en die hen moet begeleiden, ze geen veiligheid geeft (!). En dat ervaren deze kinderen dagelijks. Heel schadelijk dus. Welke ouder wil dat nu voor zijn kind?

Precies, toch geen enkele ouder?! Beste ouder, vanaf vandaag, of in elk geval morgen, kun jij het verschil maken voor je kind. Welke ouder wil jij zijn voor jouw (jonge) kind?

Het Coronavirus houdt ons allen dagelijks bezig en het leven is sinds kort voor onbepaalde tijd drastisch gewijzigd.  Ouders werken thuis en kinderen gaan niet meer naar school.  We moeten in een hele korte tijd schakelen naar een enerzijds veel beperktere manier van leven en anderzijds naar een intensievere tijd thuis met onze kinderen samen.

Dat zorgt voor druk aan alle kanten. Werkgevers die verwachten dat mensen massaal thuis gaan werken en leerkrachten die het onderwijs thuis aan de ouders van kinderen overlaten…

Het zorgt enerzijds voor ontstressing, omdat er geen km meer gereden hoeven te worden, kinderen niet van kinderdagverblijven hoeven te worden gehaald en je thuis je eigen tijd beter zou moeten kunnen inrichten.  Anderzijds zijn onze kinderen niet gewend aan de situatie,  is het enerzijds een soort van vakantie voor ze en anderzijds slaat de verveling snel toe en maken ze zich wellicht ook zorgen over de situatie, afhankelijk van hun leeftijd.

Wanneer ga je nou aan het werk en wat doe je met de kinderen? Ga met elkaar aan tafel zitten, tijdens de maaltijd bv en ga eens met ze in gesprek.

1. Vertel jouw kinderen eerlijk over wat er aan de hand is zonder het te dramatiseren, dus gewoon puur feitelijk. En ben vooral ook eerlijk over wat je (nog) niet weet. Gebruik positieve taal, benadruk het zoeken naar oplossingen waar iedereen mee bezig is. Ga in gesprek met waar ze zelf mee komen, en vertel ze ook over jullie situatie, het thuiswerken etc.
2. Maak als ouders onderling duidelijke afspraken en met de kinderen over wie er wanneer aan het werk is en dat je dan niet gestoord wil worden en dat ze bij de andere ouder terecht kunnen. En dat ze altijd met oma of opa kunnen bellen.
3. Structuur is en blijft belangrijk. Drie keer per dag samen aan tafel zorgt nu voor veel saamhorigheid en een veilig gevoel. Je bent als gezin bij elkaar en gaat het samen redden, hoe lang het ook gaat duren. Jullie maken er voor de komende tijd samen het beste van. Laat ook de kinderen zelf met suggesties e.d. komen.
4. Ga samen brainstormen over wat je thuis als kind, met andere kinderen, een ouder of alleen kunt doen om je niet te gaan vervelen en hang een lijst op waarop iedereen inbreng heeft gehad en die voor iedereen zichtbaar is. Zorg voor een positieve sfeer in het gezin en kijk naar welke creatieve oplossingen er zijn en vertel het ook als je even niet lekker in je vel zit en boos geworden bent. Je bent geen supermens.

Rest mij iedereen veel sterkte, humor en succes te wensen!

Sandra van der Wel, Trainer en KinderCoach

EIGEN WIJS COACHING

Gaat het even niet lekker in het contact met je kind geef je kind en jezelf dan even de ruimte om ‘af te koelen’. Hoe kun je beter in contact komen met je kind?

• Doordat je geneigd bent gedrag waar je het niet mee eens bent te veroordelen, kun je in een machtsstrijd terecht komen en kun je boos worden en straf gaan geven en komen jullie steeds vaker met de rug tegen elkaar aan te staan of gaat uw kind naar de andere ouder die soepeler is. Beter is het, hoe moeilijk ook, de situatie eens rustig te benaderen, alsof het jou niet treft, alsof jij de hulpverlener bent die afstand heeft ipv de betrokken ouder die meevoelt met je kind.
• Spreek met je kind, of samen met uw puber een moment af waarop jullie ‘de koe bij de horens gaan vatten’.  Als je kind weigert of vind dat het niet belangrijk is, dan geef je aan dat jij het wel belangrijk vindt en dat jullie nu samen een afspraak maken ‘om het er binnenkort over te hebben’. Dat geeft jullie beide de mogelijkheid om eerst even ‘af te koelen’.
• Wanneer het gesprek plaatsvindt:
• Aan het begin van het gesprek geef je eerst je kind de gelegenheid om te vertellen wat er aan de hand is. Jouw kind mag met zijn versie komen van wat er speelt. Vindt jouw kind dit lastig of komt zij of hij met een andere versie van wat er speelt, dan jij geconstateerd hebt of vermoed; geef dan vervolgens rustig aan wat er volgens jou feitelijk speelt. Daarna vraag je wat je zoon of dochter hierop te zeggen heeft: “Wat vindt jij daar nu van?” Vervolgens kun jij vertellen wat jij van deze situatie vindt, geef je aan hoe jij je erbij voelt, dus wat de situatie met jou doet.
• Om de situatie helder te krijgen:  we zijn geneigd om eerder gesloten vragen dan open vragen te stellen. Gesloten vragen zijn vragen waarop het antwoord alleen ‘ja’ of ‘nee’ kan zijn.  Open vragen zijn alle andere vragen. Deze vragen nodigen vaker uit tot een echt gesprek en dat is wat je nu nodig hebt. Je wilt natuurlijk graag weten wat de diepere drijfveren zijn en begrijpen waarom je kind zich zo gedraagt.
• Leg aan pubers uit dat zij zich in een turbulente periode van hun leven bevinden waardoor ze bv. een situatie als het verbreken van vriendschappen extra heftig kunnen aanvoelen en dat een oplossing niet altijd voor handen is. Bevestig dat dat moeilijk voor ze is, dat de hormonen flink aan het werk zijn en er veel in hun hersenen gebeurt waardoor ze het gedrag van ouders bij tijd en wijlen heel irritant kunnen vinden en vaak beamen ze dit meteen. Neem hun gevoelens serieus ! En vertel ze bovendien dat het niet allemaal kommer en kwel is, maar dat zij nu beter kunnen argumenteren dan hun ouders (!), want dat komt juist door diezelfde hersenontwikkelingen die ze nu meemaken. Nodig ze dus uit om met goede onderbouwde argumenten te komen, want dat houdt jou ook scherp en hierdoor blijven jullie met elkaar in gesprek !
• Spreek met jongere kinderen af wat je regels en opvattingen zijn over gedrag en waarom ze zich hieraan moeten houden, begrenzen dus. Dat geeft ze juist veiligheid.

Succes ermee !

Sandra van der Wel

EIGEN WIJS COACHING

Wilt u als leerkracht uw leerlingen kennis laten maken met yoga, als onderdeel van een training op de basisschool, dan wil ik deze graag organiseren.

Een lege ruimte op school met wat zachte materialen op de grond is prima.

Yoga is een aanrader voor volwassenen en kinderen die in een drukke omgeving werken of verblijven en/of  veel prikkels hebben te verwerken !

Sandra van der Wel, Trainer en KinderCoach

EIGEN WIJS COACHING