Alle berichten van Alexandra van der Wel

ZELFSTANDIGHEID ?

Wat me al een tijdje opvalt is dat ik hele jonge kinderen achter, naast of voor een ouder of verzorger ‘mee’ zie fietsen. Aangemoedigd door de ouder, fietst het kind hard door om de ouder bij te kunnen benen. En worden de kinderen, met geroep van de volwassene in hun kielzog, snel door het drukke verkeer in de ochtendspits geleid naar hun basisschool. Er zijn ook ouders die hun jonge kinderen vervoeren met een fietskar, die kiezen voor een veilige oplossing. Daar moet je ten eerste vermogend voor zijn en hoe lang ga je je kinderen hiermee vervoeren voordat je ze zelfstandig door het verkeer wil laten gaan ?

De eerste groep ouders kiezen er in elk geval voor om de zelfstandigheid van hun kind zo snel mogelijk te bevorderen. Ouders van nu zijn kennelijk zo gewend om overal snel snel naar toe te gaan, zich te storten in de ratrace waar veel jonge ouders deel van uit maken. En ze willen hun kinderen daar zo snel mogelijk deelgenoot van maken. Arme kinderen ! Probeer je eens in te leven in een kind van 4, 5 of 6 jaar oud. Een kind dat nog in een sprookjeswereld geloofd, nog geen onderscheid kan maken tussen wat echt en niet echt is. Want pas vanaf 8 jaar gaan je hersenen dat verschil leren maken. Deze jonge kinderen begeven zich in de gevaren van het dagelijkse drukke verkeer, met ouders die ze niet kunnen bijbenen, kinderen die in het meest negatieve scenario ook nog een achter hun ouder(s) aan fietsen, in plaats van naast of voor ze uit, en dus niet gezien of gehoord of begrepen worden…. Denk je toch eens in? In wiens belang is dit gedrag van ouders, met zulke jonge kinderen? Deze kinderen leren: dat er weinig naar ze wordt omgekeken, dat ze op zichzelf moeten leren vertrouwen en dat de wereld om hen heen onveilig is. Maar, het meest kwalijke is, dat de ouder waar ze zo van afhankelijk zijn, en die hen moet begeleiden, ze geen veiligheid geeft (!). En dat ervaren deze kinderen dagelijks. Heel schadelijk dus. Welke ouder wil dat nu voor zijn kind?

Precies, toch geen enkele ouder?! Beste ouder, vanaf vandaag, of in elk geval morgen, kun jij het verschil maken voor je kind. Welke ouder wil jij zijn voor jouw (jonge) kind?

Hoe blijft het thuis gezellig en leefbaar gedurende de Crisis?

Het Coronavirus houdt ons allen dagelijks bezig en het leven is sinds kort voor onbepaalde tijd drastisch gewijzigd.  Ouders werken thuis en kinderen gaan niet meer naar school.  We moeten in een hele korte tijd schakelen naar een enerzijds veel beperktere manier van leven en anderzijds naar een intensievere tijd thuis met onze kinderen samen.

Dat zorgt voor druk aan alle kanten. Werkgevers die verwachten dat mensen massaal thuis gaan werken en leerkrachten die het onderwijs thuis aan de ouders van kinderen overlaten…

Het zorgt enerzijds voor ontstressing, omdat er geen km meer gereden hoeven te worden, kinderen niet van kinderdagverblijven hoeven te worden gehaald en je thuis je eigen tijd beter zou moeten kunnen inrichten.  Anderzijds zijn onze kinderen niet gewend aan de situatie,  is het enerzijds een soort van vakantie voor ze en anderzijds slaat de verveling snel toe en maken ze zich wellicht ook zorgen over de situatie, afhankelijk van hun leeftijd.

Wanneer ga je nou aan het werk en wat doe je met de kinderen? Ga met elkaar aan tafel zitten, tijdens de maaltijd bv en ga eens met ze in gesprek.

  1. Vertel jouw kinderen eerlijk over wat er aan de hand is zonder het te dramatiseren, dus gewoon puur feitelijk. En ben vooral ook eerlijk over wat je (nog) niet weet. Gebruik positieve taal, benadruk het zoeken naar oplossingen waar iedereen mee bezig is. Ga in gesprek met waar ze zelf mee komen, en vertel ze ook over jullie situatie, het thuiswerken etc.
  2. Maak als ouders onderling duidelijke afspraken en met de kinderen over wie er wanneer aan het werk is en dat je dan niet gestoord wil worden en dat ze bij de andere ouder terecht kunnen. En dat ze altijd met oma of opa kunnen bellen.
  3. Structuur is en blijft belangrijk. Drie keer per dag samen aan tafel zorgt nu voor veel saamhorigheid en een veilig gevoel. Je bent als gezin bij elkaar en gaat het samen redden, hoe lang het ook gaat duren. Jullie maken er voor de komende tijd samen het beste van. Laat ook de kinderen zelf met suggesties e.d. komen.
  4. Ga samen brainstormen over wat je thuis als kind, met andere kinderen, een ouder of alleen kunt doen om je niet te gaan vervelen en hang een lijst op waarop iedereen inbreng heeft gehad en die voor iedereen zichtbaar is. Zorg voor een positieve sfeer in het gezin en kijk naar welke creatieve oplossingen er zijn en vertel het ook als je even niet lekker in je vel zit en boos geworden bent. Je bent geen supermens.

 

Rest mij iedereen veel sterkte, humor en succes te wensen!

Sandra van der Wel, Trainer en KinderCoach

EIGEN WIJS COACHING

 

 

 

 

Een beter CONTACT met je kind of puber.

Gaat het even niet lekker in het contact met je kind geef je kind en jezelf dan even de ruimte om ‘af te koelen’. Hoe kun je beter in contact komen met je kind?

  • Doordat je geneigd bent gedrag waar je het niet mee eens bent te veroordelen, kun je in een machtsstrijd terecht komen en kun je boos worden en straf gaan geven en komen jullie steeds vaker met de rug tegen elkaar aan te staan of gaat uw kind naar de andere ouder die soepeler is. Beter is het, hoe moeilijk ook, de situatie eens rustig te benaderen, alsof het jou niet treft, alsof jij de hulpverlener bent die afstand heeft ipv de betrokken ouder die meevoelt met je kind.
  • Spreek met je kind, of samen met uw puber een moment af waarop jullie ‘de koe bij de horens gaan vatten’.  Als je kind weigert of vind dat het niet belangrijk is, dan geef je aan dat jij het wel belangrijk vindt en dat jullie nu samen een afspraak maken ‘om het er binnenkort over te hebben’. Dat geeft jullie beide de mogelijkheid om eerst even ‘af te koelen’.
  • Wanneer het gesprek plaatsvindt:
  • Aan het begin van het gesprek geef je eerst je kind de gelegenheid om te vertellen wat er aan de hand is. Jouw kind mag met zijn versie komen van wat er speelt. Vindt jouw kind dit lastig of komt zij of hij met een andere versie van wat er speelt, dan jij geconstateerd hebt of vermoed; geef dan vervolgens rustig aan wat er volgens jou feitelijk speelt. Daarna vraag je wat je zoon of dochter hierop te zeggen heeft: “Wat vindt jij daar nu van?” Vervolgens kun jij vertellen wat jij van deze situatie vindt, geef je aan hoe jij je erbij voelt, dus wat de situatie met jou doet.
  • Om de situatie helder te krijgen:  we zijn geneigd om eerder gesloten vragen dan open vragen te stellen. Gesloten vragen zijn vragen waarop het antwoord alleen ‘ja’ of ‘nee’ kan zijn.  Open vragen zijn alle andere vragen. Deze vragen nodigen vaker uit tot een echt gesprek en dat is wat je nu nodig hebt. Je wilt natuurlijk graag weten wat de diepere drijfveren zijn en begrijpen waarom je kind zich zo gedraagt.
  • Leg aan pubers uit dat zij zich in een turbulente periode van hun leven bevinden waardoor ze bv. een situatie als het verbreken van vriendschappen extra heftig kunnen aanvoelen en dat een oplossing niet altijd voor handen is. Bevestig dat dat moeilijk voor ze is, dat de hormonen flink aan het werk zijn en er veel in hun hersenen gebeurt waardoor ze het gedrag van ouders bij tijd en wijlen heel irritant kunnen vinden en vaak beamen ze dit meteen. Neem hun gevoelens serieus ! En vertel ze bovendien dat het niet allemaal kommer en kwel is, maar dat zij nu beter kunnen argumenteren dan hun ouders (!), want dat komt juist door diezelfde hersenontwikkelingen die ze nu meemaken. Nodig ze dus uit om met goede onderbouwde argumenten te komen, want dat houdt jou ook scherp en hierdoor blijven jullie met elkaar in gesprek !
  • Spreek met jongere kinderen af wat je regels en opvattingen zijn over gedrag en waarom ze zich hieraan moeten houden, begrenzen dus. Dat geeft ze juist veiligheid.

 

Succes ermee !

Sandra van der Wel

EIGEN WIJS COACHING

Kennis maken met YOGA

Wilt u als leerkracht uw leerlingen kennis laten maken met yoga, als onderdeel van een training op de basisschool, dan wil ik deze graag organiseren.

Een lege ruimte op school met wat zachte materialen op de grond is prima.

Yoga is een aanrader voor volwassenen en kinderen die in een drukke omgeving werken of verblijven en/of  veel prikkels hebben te verwerken !

Sandra van der Wel, Trainer en KinderCoach

EIGEN WIJS COACHING
 

VRAGEN staat vrij !

STEL EEN VRAAG OP HET GEBIED VAN OPVOEDEN & COACHEN !

Via mijn facebookpagina beantwoord ik regelmatig vragen van kindercoaches, leerkrachten, van ouders met geadopteerde kinderen en ouders met kinderen die hoogsensitief zijn of een andere bijzonderheid hebben. Ik vind het fijn dat ik ook op deze wijze iets kan betekenen voor mensen die hulp of advies nodig hebben.

Ik ben lid van een aantal groepen en krijg daardoor veel vragen onder ogen. Omdat ik  analytisch, creatief en inventief ben kan ik ouders, coaches en leerkrachten vaak net weer op andere gedachten brengen, voor het vinden van antwoorden en het oplossen van  problemen van allerlei aard. Soms kan net een andere invalshoek je op hele andere gedachten brengen, je weer positiever laten denken en ervoor zorgen dat je weet hoe je je probleem kunt gaan aanpakken en omzetten in een nieuwe uitdaging of een mooi doel.

Ook bij twijfel kun je beter advies inwinnen, dan ermee blijven rondlopen. Laat anderen meedenken over jouw probleem !

Heb je een vraag over het het gedrag van jouw kind of een kind in jouw klas, laat dan hieronder een berichtje achter. Dan krijg je van mij zo snel mogelijk bericht.

Alvast bedankt voor jouw vraag !

Sandra van der Wel, Trainer en KinderCoach

EIGEN WIJS COACHING

 

 

 

 

 

 

PUBERSSS ! Wat je als ouders kunt betekenen.

Herkent u uw kind sinds enige tijd niet meer terug? Schopt uw kind al uw regels aan zijn of haar laars of lijkt dat in elk geval zo? Uw kind is vergeetachtig wat betreft afspraken thuis. Verlichting op de fiets blijkt ineens al weken kapot. Je kind trekt zich terug op de slaapkamer zonder ook maar gedag te zeggen, blijft er uren hangen, kan in het weekend ineens een gat in de dag slapen en is niet meer vooruit te branden. Ouders worden genegeerd, behalve afspraken met vrienden. Je zou je dochter of zoon af- en toe wel achter het behang willen plakken!pubers en ouders in strip

Herkenbaar? Dat heeft u een puber in huis en als het u tegen zit, meer dan een. Het is niet alleen een turbulente periode voor u als ouder(s), maar vooral ook voor uw dochter(s) of zoon(s). De adolescentie is heel goed te begrijpen vanuit veranderingen in de ontwikkeling en organisatie van de hersenen die zich nu ingrijpend verder gaan ontwikkelen. De adolescentie is de overgangsperiode van kindertijd naar volwassenheid, maar het is tevens ook een unieke levensfase met zijn eigen problemen èn mogelijkheden!

Vanaf  hun 10e, 11e jaar verandert het lichaam van jouw kind onder invloed van hormonen, die aangezet worden door signalen vanuit de hersenen. Een bepaald hormoon zet de pubertijd in gang. De toename in hormoonniveau zorgt er ook voor dat  bepaalde hersengebieden (tijdelijk) extra worden gestimuleerd. Er vindt nu een massale verandering plaats in de structuur van de hersenen en communicatie tussen die verschillende hersengebieden. Het tijdstip waarop de pubertijd inzet loopt niet voor iedereen gelijk, waardoor er in de vroege pubertijd grote verschillen in het uiterlijk van adolescenten te zien is. Kinderen die zwaarder zijn, komen bijvoorbeeld gemiddeld eerder in de pubertijd. De veranderingen in sociaal en emotioneel gedrag horen bij het volwassen worden en het ontwikkelen van een sociale identiteit. Dit proces gaat met pieken en dalen, de hersenen zijn nog volop in de groei en emotiesturende hersengebieden hebben het hoogste woord!

Er ontrekt zich een ware metamorfose. Meisjes gaan er vrouwelijker uitzien en jongens krijgen de baard in de keel. Ineens lijkt het uiterlijk van uw zoon of dochter niet meer op dat van nog maar een jaar geleden… Het kinderlichaam verandert in een volwassen lichaam. Wat een veranderingen!

Gelukkig zit er wel structuur en vooruitgang in het sociaal-emotionele proces: dat loopt van impulsief en afhankelijk tot aan het zelfbewuste stadium, al hoewel de leeftijd waarop deze bereikt wordt wel kan varieren van 16 tot 21 jaar. De hersenen zijn echter pas helemaal uitgerijpt op 25 jarige leeftijd!

puber-communicatiepubertekstballon

Wat heb je als ouder nog voor invloed op al die ontwikkelingen? Moet je je kind helemaal loslaten of juist sturen, vragen ouders zich wellicht af. Pubers hebben de ruimte nodig voor de turbulente ontwikkelingen die zich allemaal in hun lichaam gaan afspelen. Bovendien  verschuift hun aandacht van thuis naar de peergroup; gelijkgestemde vrienden, die ook nog  weleens kunnen wisselen en voor hen belangrijker worden dan hun ouders… Echter, er gebeurt zoveel en vooral voorin de hersenen, genoemd de ‘frontale cortex’. Daarin zitten belangrijke functies die ons gedrag doelbewust sturen, en het oplossen van problemen, dat bij pubers nog lang niet ontwikkeld is (!) Pubers kunnen zichzelf nog lang niet zo goed sturen, al maken ze soms wel  die indruk als je ze hoort praten. Jij als ouder hebt hersenen die verder ontwikkeld zijn, en bent hard nodig om die leemte in hun frontale cortex op te vullen! Jij als ouder kunt ze onder de neus schuiven dat ze met licht op de fiets de deur uitgaan (koop anders zelf een lampje, maar bevestig het samen met je puber op zijn fiets), omdat zij niet zien dat ze anders een gevaar op de weg kunnen worden. Jij mag je afvragen of het wel verstandig is dat ze een nachtje gaan logeren met vrienden bij iemand die jij nog niet kent. Pubers lijken een hekel te hebben aan al dat ‘gepreek’, maar vinden het stiekum ook wel fijn dat er iemand is die op ze let en daadwerkelijk om ze geeft. Het geeft ze bovendien ook de mogelijkheid om zich af te zetten tegen het ouderlijk gezag, dat veiliger voelt dan wanneer de ouder juist alle ruimte aan ze geeft… ! Al irriteer je je mateloos en wordt  je als ouder genegeerd, voel je je afgewezen en gekwetst en heb je de enorme behoefte om ze dan maar alle ruimte te geven. Doe het niet!

In contact blijven met jouw veranderende kind is wel het allerbelangrijkste dat je als ouder kunt doen! Dat je je kind spreekt wanneer het thuis komt, even een kopje thee drinken samen, en vraagt hoe het ermee staat. “Hoe gaat het met je? Hoe was het op school?”  Dat je de ochtend- en avondmaaltijd zoveel mogelijk samen gebruikt aan tafel. Dat je elkaar letterlijk ziet en spreekt, hoe lastig soms ook. Neem die verantwoordelijkheid als ouder en stel ook regels en bespreek grenzen.

En kijk vooral naar wat er goed gaat bij je kind; dat ineens toch snapt dat ergens voor werken zijn vruchten afwerpt en ineens enorm blijken uit te blinken in zijn/haar sport, muziek en veel beter kan debatteren dan jij als ouder ! Laat je overtuigen door zijn/haar goede argumenten, daar kun je als ouder nog veel van leren.  Familiespellen zijn ook een manier om met elkaar in gesprek te gaan. Ga conflicten niet uit de weg. Zelfs tv kan een middel zijn tot het aangaan van een moeilijk of interessant gesprek. Ga moeilijkheden niet uit de weg en geniet van alle ontwikkelingen. Zorg dat je je laat informeren over de mogelijke gevaren van deze leeftijd, lees er boeken over en leer van de praktijk.

Accepteer van jezelf dat het gedrag van  je puberdochter of zoon soms pijn doet, en dat je daar misschien niet altijd goed op reageert. Accepteer hun behoefte aan steeds meer zelfstandigheid, en vrienden in plaats van met jou samen te zijn. En zorg dat je ook kunt genieten van het proces naar zelfstandigheid dat je puberkind doormaakt samen met jou!

(www.braindevelopmentlab.nl /  www.be-aware.nl/  www.tgplayback.nl)

Sandra van der Wel, Trainer en KinderCoach

EIGEN WIJS COACHING